Project feiten
Locatie: Schouwburgplein Rotterdam
Uitdaging:
De opgave van dit project was het ontwerpen van een nieuw hotelcomplex ter plaatse van het schouwburgplein in het centrum van Rotterdam. Van dit gebouw is het architectonisch ontwerp en het constructief ontwerp gemaakt.
Het ontwerp bestaat onder andere uit een hoteltoren en een plint waarin zich o.a. een parkeergarage en kantoren bevinden. De hoteltoren bestaat uit een rechthoekige gebouwmassa en staat evenwijdig aan de milleniumtoren. De daaronder gelegen plint staat evenwijdig aan de straat en de lagere bebouwing. Hierdoor staat de hoteltoren scheef boven de plint. De hoteltoren bestaat uit 2 langwerpige rijen met hotelkamers. Dit is in de plattegrond te zien. Tussen deze twee rijen hotelkamers bevindt zich één grote open ruimte. Deze twee rijen hotelkamers worden met elkaar verbonden door loopbruggen. Aan één zijde van deze loopbruggen bevindt zich een open ruimte met een groot raam. Deze ramen zijn in het gevelaanzicht te zien. Deze loopbruggen met de open ruimte aan het raam worden de ‘skycourts’ genoemd. Dit zijn collectieve ruimten waar de hotelgasten elkaar ontmoeten. In deze skycourts bevindt zich groen. Hier worden hoge struiken en lagere beplanting geplaatst. Ter plaatse van de ‘skycourts’ is de infraplusvloer toegepast. Tussen de staalprofielen van de infraplusvloer is ruimte om het substraatpakket van de beplanting weg te werken.
Het constructief ontwerp was een hele uitdaging. Een gebouwmassa die scheef boven een andere gebouwmassa staat met overstekken van enkele meters. Het gebouw moest uitbreid baar zijn tot 100 meter hoog. Er bevindt zich één grote vide midden in het gebouw. In de hoteltoren zijn outriggers toegepast, omdat de vervormingen van de toren anders te groot zouden worden. Verder bevinden zich bomen en planten in het gebouw. Bovendien is de gevel grotendeels transparant en zijn stabiliteitselementen daar niet wenselijk. In de gebouwmassa zijn de volgende constructieve elementen te onderscheiden:
– de bovenbouw, de hotelverdiepingen boven de vakwerken.
– de vakwerken op ronde kolommen, die in het zicht gelaten worden.
– de onderbouw, die grotendeels transparant is waar zich grote open ruimtes bevinden.
Er is besloten om de bovenbouw geheel in staal uit te voeren. Dit heeft als voordeel dat de bovenbouw lichter van gewicht is. De kolommen en de vakwerken onder de bovenbouw kunnen hierdoor slanker worden gedimensioneerd. Door de keuze van staal is een flexibele indeling mogelijk en is de constructie demontabel en gemakkelijk uit te breiden. Uitbreidbaarheid en flexibiliteit zijn één van de uitgangspunten voor het ontwerp. Andere voordelen van staal zijn een snellere bouwtijd, een droge bouwmethode, nauwkeurige maatvoering door prefabricage en ruimtebesparing bij de bouwplaatsinrichting.
De verticale krachtsafdrachten uit de kolommen van de bovenbouw wordt via de vakwerken afgedragen naar de poten onder de vakwerken, en wordt vanuit de poten afgedragen naar de fundering. Er is besloten om de vakwerken vanwege architectonische redenen in het zicht te laten.
De stabiliteitselementen in dwarsrichting bevinden zich in de wanden tussen de hotelkamers. Deze stabiliteitselementen bestaan uit X-verbanden. Alleen deze X-verbanden bleken niet genoeg te zijn voor de stabiliteit in dwarsrichting. Uit de berekening is gebleken dat de vervormingen van de kolommen per verdieping en de vervorming van het gehele gebouw veel te groot zouden worden. Daarom zijn de X-verbanden aan beide zijden van het atrium aan elkaar worden gekoppeld (outriggerconstructie). Door het koppelen van deze X-verbanden veranderd de loodrechte afstand tussen de zwaartelijn van de deeldoorsneden en de zwaartelijn van de hele constructie. Hierdoor neemt de stijfheid van het gebouw sterk toe en blijven de vervormingen binnen de perken.
Er is naar gekeken om de kolommen onder vakwerken schuin te plaatsen onder een hoek. Dit zou de momenten, dwarskrachten en de vervormingen in de kolommen kunnen verkleinen, waardoor de kolommen slanker uitgevoerd kunnen worden. Het is gunstig om de krachten in de kolommen zoveel mogelijk te laten samenvallen met de assen van de kolommen. Dit kan verwezenlijkt worden door vanuit het zwaartepunt van de bovenbouw een rechte lijn te trekken naar de steunpunten van de kolommen. Deze ontwerpvariant is echter niet toegepast vanwege architectonische redenen.